واگنر: گروه خصوصی مخوف نظامی روسیه

گروه واگنر به روسی Группа Вагнера، رسماً با نام PMC Wagner به روسی: ЧВК Вагнер» به معنای شرکت نظامی خصوصی واگنر شناخته می‌شود.

گروه واگنر سازمان شبه نظامی با بودجه دولتی روسیه است. این شرکت نظامی خصوصی (PMC) متشکل از مزدوران است و به عنوان یک ارتش خصوصی واقعی شناخته می‌شود که توسط متحد پوتین یوگنی پریگوژین رهبری می‌شود.

این گروه در روسیه فراتر از قانون عمل می‌کند، جایی که شرکت‌های نظامی خصوصی رسماً ممنوع هستند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دولت روسیه از واگنر به‌عنوان نیروی نیابتی استفاده می‌کرد و به دولت روسیه اجازه می‌داد تا از مسئولیت عملیات نظامی در خارج از کشور طفره برود و همچنین تلفات واقعی مداخلات خارجی روسیه را پنهان کند.

بیشتر بخوانید

شورش واگنر برای تغییر رژیم مسکو نبود

واگنر از زیرساخت‌های نیروهای مسلح روسیه استفاده می‌کرد و تا سال ۲۰۲۳ مخفیانه توسط دولت روسیه تأمین مالی می‌شد.

این گروه در سال ۲۰۱۴ توسط افسر سابق ارتش روسیه، دیمیتری اوتکین و یک تاجر به نام یوگنی پریگوژین تاسیس شد. واگنر در طول جنگ دونباس در اوکراین که از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ به نیروهای جدایی طلب طرفدار روسیه کمک کرد، به شهرت رسید.

طبق گزارش‌ها، پیمانکاران واگنر در درگیری‌های سراسر جهان، از جمله جنگ‌های داخلی در سوریه، لیبی، جمهوری آفریقای مرکزی و مالی شرکت کرده‌اند و اغلب در کنار نیروهای همسو با دولت روسیه می‌جنگند. نیروهای واگنر متهم به ارتکاب جنایات جنگی از جمله قتل، شکنجه، تجاوز جنسی و سرقت از غیرنظامیان و همچنین شکنجه فراریان هستند.

واگنر با استخدام و به کارگیری مجرمان و زندانیان روسیه نقش بسیار مهمی را در تجاوز نظامی پوتین به اوکراین در سال ۲۰۲۲ ایفا کرد.
در پایان سال ۲۰۲۲، پرنسل واگنر از ۱۰۰۰ به بین ۲۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ افزایش یافت. در سال ۲۰۲۳، روسیه به پیمانکاران واگنر که در تهاجم شرکت داشتند، وضعیت سربازی جنگی اعطا کرد.

بیشتر بخوانید

شورش واگنر برای تغییر رژیم مسکو نبود

پریگوژین در سپتامبر ۲۰۲۲ اعتراف کرد که رهبر واگنر بوده است. او آشکارا از وزارت دفاع روسیه به دلیل مدیریت نادرست جنگ علیه اوکراین انتقاد کرد. در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۳، پریگوژین پس از متهم کردن وزارت دفاع روسیه به کشتن سربازان واگنر، شورش مسلحانه‌ای را آغاز کرد.

واحدهای واگنر از اوکراین عقب نشینی کردند و شهر روستوف-آن-دون روسیه را تصرف کردند، در حالی که کاروان واگنر به سمت مسکو حرکت کرد. شورش روز بعد با میانجیگری رئیس جمهور بلاروس، الکساندر لوکاشنکو، متوقف شد.

بر اساس برخی گزارش‌ها دیمیتری والریویچ اوتکین، کهنه سرباز جنگ اول و دوم چچن، این گروه را تأسیس کرد، که نام این گروه نیز از اسم رمز او «واگنر» گرفته شد. تا سال ۲۰۰۸ یا ۲۰۱۳، اوتکین به عنوان سرهنگ دوم و فرمانده تیپ یک واحد اسپتسناز، یگان مستقل ۷۰۰ اسپتسناز از تیپ مستقل ۲ خدمت کرد.

او پس از ترک ارتش، در سال ۲۰۱۳ شروع به کار برای گروه امنیتی موران Moran Security Group کرد. این واحد یک شرکت خصوصی بود که توسط کهنه سربازان ارتش روسیه تأسیس شد، در ماموریت‌های امنیتی و آموزشی در سراسر جهان شرکت داشت و در امنیت در برابر دزدی دریایی تخصص داشت.

در همان سال، مدیران ارشد گروه امنیتی موران در راه اندازی سپاه اسلاوونی مستقر در هنگ کنگ، که پیمانکاران را برای «حفاظت از میادین نفتی و خطوط لوله» در سوریه در طول جنگ داخلی این کشور همراهی می‌کرد، مشارکت داشتند.

اوتکین به عنوان عضوی از سپاه اسلاو در سوریه مستقر شد و از ماموریت فاجعه بار آن جان سالم به در برد. متعاقباً، سرویس امنیت فدرال روسیه تعدادی از اعضای سپاه اسلاو را به دلیل فعالیت مزدوری غیرقانونی در نوامبر ۲۰۱۳ دستگیر کرد.

در دسامبر ۲۰۱۶، اوتکین با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در مراسم جشن کرملین که به افتخار کسانی که نشان شجاعت و عنوان قهرمان فدراسیون روسیه (به مناسبت روز قهرمانان میهن) اعطا شده بودند، عکس یادگاری گرفت.

چند روز بعد، سخنگوی کرملین، دیمیتری پسکوف، حضور اوتکین در مراسم پذیرایی را تایید کرد و اظهار داشت که اوتکین اهل منطقه نووگورود بوده و این جایزه را دریافت کرده است، اما نمی‌تواند بگوید جز اینکه احتمالاً به خاطر شجاعت بوده است. پسکوف اظهار داشت که از شهرت اوتکین آگاه نبود.

مدت‌ها گزارش شده بود که یوگنی پریگوژین، تاجر روسی – که گاهی اوقات «سرآشپز پوتین» نامیده می‌شود، به دلیل مشاغل پذیرایی او که میزبان شام‌هایی بود که ولادیمیر پوتین با مقامات خارجی شرکت می‌کرد با واگنر و اوتکین شخصا ارتباط داشت. گفته می‌شود که پریگوژین تاجر سرمایه‌گذار اصلی و مالک واقعی گروه واگنر است.

پریگوژین در آن زمان هرگونه ارتباط با واگنر را تکذیب کرد اما در سپتامبر ۲۰۲۲، زمانی که او اعتراف کرد که گروه را در یک پست در VKontakte تأسیس کرده است ارتباط با واگنر را پذیرفت. پریگوژین ادعا کرد: «من خودم اسلحه‌های قدیمی را تمیز کردم، جلیقه‌های ضد گلوله را خودم مرتب کردم و متخصصانی را پیدا کردم که می‌توانند در این زمینه به من کمک کنند. از آن لحظه، در ۱ مه ۲۰۱۴، گروهی از میهن پرستان متولد شدند که بعداً به گردان واگنر معروف شد».

در سال ۲۰۱۹، با افزایش حضور واحدهای واگنر در آفریقا، طبق گزارش‌ها، سفر برنامه ریزی شده اوتکین به رواندا در آخرین لحظه لغو شد. او قرار بود با والری زاخاروف، مشاور امنیتی روسیه به جمهوری آفریقای مرکزی سفر کند. متعاقباً تصور می‌شد که اوتکین به دلیل افشای بیش از حد خود که نتیجه مراسم اهدای مدال در کرملین در سال ۲۰۱۶ و تحریم‌های ایالات متحده علیه او بود، از عملیات گروه واگنر در آفریقا خارج شد.

پس از او، سرهنگ کنستانتین الکساندرویچ پیکالوف (با اسم رمز «مازای») مسئول عملیات آفریقایی واگنر قرار گرفت. بر اساس گزارش دیگری، به دلیل تغییر در روش و جهت گیری کار گروه واگنر، تغییری در رهبری گروه واگنر به وجود آمد که اوتکین گروه را ترک کرد و کنستانتین پیکالوف رئیس جدید سازمان شد. نظریه دیگر این بود که دیمیتری اوتکین کشته شده بود، زیرا شماره تلفن او دیگر کار نمی‌کرد و سفرهای منظم او از کراسنودار به سنت پترزبورگ متوقف شد.

پیکالوف به عنوان یک افسر نظامی در واحد نظامی آزمایشی روسیه به شماره ۹۹۷۹۵، واقع در روستای استوروزهوو، نزدیک سن پترزبورگ، خدمت کرد. وظیفه این واحد تا حدی «تعیین اثرات پرتوهای رادیواکتیو بر موجودات زنده» بود. او پس از بازنشستگی، حداقل تا سال ۲۰۱۲ در پایگاه نظامی به زندگی ادامه داد و یک آژانس کارآگاهی خصوصی را اداره کرد.

در پاییز ۲۰۱۴، او به همراه گروه بزرگی از قزاق‌ها احتمالاً در سرکوب مخالفان رئیس جمهور جمهوری صربستان، میلوراد دودیک، رئیس جمهور مورد حمایت روسیه، در جریان انتخابات عمومی جمهوری صربسکا در بوسنی و هرزگوین شرکت کرد. دودیک در انتخابات مجدد پیروز شد. بین سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷، پیکالوف گاهی اوقات با رزرو مشترک با افسران واگنر چندین بار به مقاصدی نزدیک مرز اوکراین سفر کرد.

در سال ۲۰۱۶، پیکالوف در انتخابات شورای محلی در ناحیه پایگاه نظامی خود در نزدیکی سن پترزبورگ به نمایندگی از حزب طرفدار کرملین «روسیه عادل» نامزد شد. با این حال، احتمالاً به دلیل سابقه جنایی وی، کمیته مرکزی انتخابات روسیه صلاحیت او را رد کرد.

نام او در لیست سیاه بانک مرکزی با ذکر «مظنون پولشویی» درج شده است، اگرچه پرونده جنایی فعلی وی خالی است. به گفته بلینگکت، این امر می‌تواند به این معنی باشد که این سوء ظن منجر به اتهامات جنایی نشده است یا اینکه سوابق پاک شده است.

کارمندان سابق پریگوژین که به شرط ناشناس ماندن توسط بلینگکت مصاحبه شدند، اظهار داشتند که پیکالوف در عملیات نظامی در اوکراین و سوریه شرکت داشته است.

واگنر و ایدئولوژی نئونازیسم

گروه واگنر با افراط گرایی راست افراطی، از جمله برتری سفید پوستان و نئو نازیسم، مرتبط بوده است. بسیاری از اعضای بنیانگذار واگنر به جنبش افراطی ناسیونالیست افراطی امپراتوری روسیه تعلق دارند. بنیانگذار واگنر، دیمیتری اوتکین، ظاهراً یک نئونازی است و چندین خالکوبی نازی دارد.

نام «واگنر» خود از اسم رمز اوتکین «واگنر» گرفته شده است. گفته می‌شود که او این نام را به افتخار آهنگساز آلمانی ریچارد واگنر انتخاب کرد، زیرا آدولف هیتلر موسیقی او را تحسین می‌کرد.

اعضای گروه واگنر می‌گویند که اوتکین یک رودنوور، پیرو ایمان بومی اسلاو است. یک گروه فرعی واگنر، «روسیچ» توسط نئونازی خودخوانده الکسی میلچاکوف تاسیس شد و در مورد ایدئولوژی راست افراطی خود صحبت کرد. اعضای واگنر همچنین گرافیتی‌های نئونازی را در میدان جنگ به جا گذاشته اند، مانند صلیب شکسته و نشان اس اس.

با این حال، اریکا گاستون، مشاور ارشد سیاست در مرکز تحقیقات سیاست دانشگاه سازمان ملل متحد، خاطرنشان کرد که گروه واگنر توسط ایدئولوژی هدایت نمی‌شود، بلکه شبکه‌ای از مزدوران «مرتبط با دولت امنیتی روسیه» است.

در اوایل سال ۲۰۱۶، واگنر ۱۰۰۰ کارمند داشت، که بعداً تا اوت ۲۰۱۷ به ۵۰۰۰ نفر، و تا دسامبر ۲۰۱۷ به ۶۰۰۰ افزایش یافت. گفته می‌شود که این سازمان در آرژانتین ثبت شده است و دارای دفاتری در سن پترزبورگ و هنگ کنگ است. در نوامبر ۲۰۲۲، واگنر یک دفتر مرکزی و مرکز فناوری جدید در مرکز شرکت واگنر در شرق سن پترزبورگ افتتاح کرد.

در اوایل اکتبر ۲۰۱۷، سرویس امنیتی اوکراین اعلام کرد که بودجه واگنر در سال ۲۰۱۷ به میزان ۱۸۵ میلیون روبل (۳.۱ میلیون دلار) افزایش یافته است و حدود ۴۰ شهروند اوکراینی برای واگنر کار می‌کنند که ۹۵ درصد باقی‌مانده پرسنل را شهروندان روسیه تشکیل می‌دهند.

یک اوکراینی در مارس ۲۰۱۶ در حالی که در صفوف واگنر می‌جنگید در سوریه کشته شد، و در مجموع گزارش شد که سه نفر در بهار آن مرده بودند. علاوه بر ارمنی‌ها، قزاق‌ها و مولداوی‌ها نیز برای واگنر کار کرده‌اند.

واگنر پس از استقرار پیمانکاران خود بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹، به سودان، جمهوری آفریقای مرکزی، ماداگاسکار، لیبی و موزامبیک، تا پایان سال ۲۰۱۹ در ۲۰ کشور آفریقایی دفتر داشت. طبق گزارش The Intercept، در اوایل سال ۲۰۲۰، اریک پرینس، موسس شرکت نظامی خصوصی بلک واتر، به دنبال ارائه خدمات نظامی به گروه واگنر در عملیات خود در لیبی و موزامبیک بود. طبق گزارش‌ها، تا مارس ۲۰۲۱، مزدوران واگنر در زیمبابوه، آنگولا، گینه، گینه بیسائو و احتمالاً جمهوری دموکراتیک کنگو نیز مستقر شدند.

طبق گزارش فایننشال تایمز، گروه واگنر به عنوان یک نهاد واحد ثبت شده وجود ندارد، بلکه به عنوان یک «شبکه گسترده از شرکت‌های تعاملی با درجات مختلف نزدیکی به گروه کنکورد [پریگوژین]» – مانند «مدیریت و مشاوره کنکور» و «کترینگ کنکورد». ظاهراً این ساختار نامطلوب، تلاش‌های دولت‌های غربی برای محدود کردن فعالیت‌های واگنر را پیچیده کرده است.

تا حدی بر اساس اسناد فاش شده ارائه شده توسط مرکز پرونده، روزنامه نگار تحقیقی دیوید پاتریکاراکوس اظهار داشت که واگنر هرگز تحت کنترل ارتش روسیه یا وزارت دفاع نبوده است، همانطور که اغلب ادعا شده است، بلکه منحصراً توسط پریگوژین اداره می‌شود.

این شرکت پرسنل خود را در یک مرکز وزارت دفاع روسیه، مولکینو (Молькино)، در نزدیکی روستای دورافتاده مولکین، منطقه کراسنودار آموزش می‌دهد. بر اساس اسناد دادگاه که آن‌ها را به عنوان اردوگاه تعطیلات کودکان توصیف می‌کند، پادگان‌های این پایگاه رسماً با وزارت دفاع روسیه مرتبط نیستند.

طبق گزارشی که توسط ماهنامه روسی Sovershenno Sekretno منتشر شد، سازمانی که پرسنل واگنر را استخدام کرد، نام دائمی نداشت و آدرس قانونی در نزدیکی شهرک نظامی پاوشینو در کراسنوگورسک، نزدیک مسکو داشت. در دسامبر ۲۰۲۱، مجله New Lines داده‌های مربوط به ۴۱۸۴ عضو واگنر را که توسط محققان مرکز تجزیه و تحلیل و امنیت اوکراین شناسایی شده بودند، تجزیه و تحلیل کرد و دریافت که میانگین سنی یک پیمانکار نظامی خصوصی واگنر (PMC) چهل سال است و مزدوران از پانزده کشور مختلف آمده بود، اگرچه اکثریت آن‌ها از روسیه بودند.

هنگامی که نیروهای جدید واگنر به کمپ آموزشی می‌رسند، دیگر اجازه استفاده از خدمات شبکه اجتماعی و سایر منابع اینترنتی را ندارند. کارکنان شرکت مجاز به ارسال عکس، متن، فایل صوتی و تصویری و یا هر گونه اطلاعات دیگری که در طول دوره آموزشی خود به دست آورده‌اند را در اینترنت ندارند.

آن‌ها اجازه ندارند مکان خود را به کسی بگویند، خواه در روسیه یا کشور دیگری باشند. تلفن همراه و تبلت و سایر وسایل ارتباطی نزد شرکت گذاشته می‌شود و در زمان معینی با اجازه فرمانده آن‌ها صادر می‌شود.

پاسپورت‌ها و سایر مدارک تحویل داده می‌شوند و در عوض کارمندان شرکت یک برچسب سگ بی‌نام با شماره شخصی دریافت می‌کنند. شرکت تنها در صورتی افراد جدید را می‌پذیرد که یک قرارداد محرمانه ۱۰ساله منعقد شود و در صورت نقض محرمانه بودن، شرکت حق فسخ قرارداد کارمند را بدون پرداخت هزینه برای خود محفوظ می‌دارد.

به گفته سرویس امنیتی اوکراین (SBU)، افسران ارتش روسیه نقش مربیان تمرین برای سربازان استخدام شده را به عهده دارند. در طول آموزش، مزدوران واگنر ۱۱۰۰ دلار در ماه دریافت می‌کنند.

دستمزد مزدوران واگنر، که معمولاً نظامیان عادی بازنشسته روسی بین ۳۵ تا ۵۵ سال هستند، بین ۸۰۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰۰ روبل روسیه در ماه (۶۶۷-۲۰۸۳ دلار آمریکا) تخمین زده می‌شود. یک منبع بیان کرد که این دستمزد به ۳۰۰۰۰۰ (۲۵۰۰ دلار آمریکا) می‌رسد.

در اواخر سال ۲۰۱۹، یک کد افتخار واگنر فاش شد که ده فرمان را برای مزدوران واگنر فهرست می‌کند. از جمله، محافظت از منافع روسیه همیشه و در همه جا، ارزش دادن به افتخار یک سرباز روسی، جنگیدن نه برای پول، بلکه از اصل پیروزی همیشه و همه جا.

با افزایش تلفات هر دو طرف در جنگ اوکراین، دولت روسیه از این گروه برای استخدام مزدور و جنگجو استفاده کرد. سازمان غیردولتی «مدوزا» گزارش داد که وزارت دفاع روسیه کنترل شبکه‌های واگنر را به دست گرفته و از شهرت آن برای استخدام استفاده می‌کند، اما این الزامات کاهش یافته است، و طبق گزارش‌ها، آزمایش‌های مواد مخدر نیز قبل از انجام وظیفه انجام نشده است.

طبق اطلاعات اطلاعاتی بریتانیا، این گروه حداکثر از ژوئیه ۲۰۲۲ در تلاش برای جذب زندانیان از زندان‌های روسیه به منظور کاهش کمبود جنگجویان بوده است. در ازای موافقت با جنگ در اوکراین، به جنایتکاران وعده کاهش مجازات و پاداش پولی داده می‌شود. سرویس روسی بی‌بی سی گزارش داد که طبق نظر حقوقدانان، فرستادن زندانیان به جنگ قانونی نیست.

گزارش شده است که این گروه شورشیان UPC زندانی در جمهوری آفریقای مرکزی را برای جنگ در مالی و اوکراین به خدمت گرفته است. بنا بر گزارش‌ها، آن‌ها را «روس‌های سیاه» نامیده‌اند.

واحدها

واحد روسیچ

گروه واگنر شامل یک گروه موسوم به روسیهچ، یا گروه ضربت روسیچ است که به عنوان «گروه شناسایی خرابکارانه و حمله» شناخته می‌شود، که به عنوان بخشی از نیروهای جدایی طلب روسیه در شرق اوکراین می‌جنگد.

روسیچ به عنوان یک افراطی راست افراطی یا واحد نئونازی توصیف می‌شود و لوگوی آن‌ها دارای یک صلیب شکسته اسلاوی است. این گروه توسط الکسی میلچاکوف و یان پتروفسکی در تابستان ۲۰۱۴، پس از فارغ التحصیلی از یک برنامه آموزشی شبه نظامی که توسط لژیون امپراتوری روسیه، بازوی جنگی جنبش امپراتوری روسیه، اداره می‌شد، تأسیس گردید.

از سال ۲۰۱۷، دادستان کل اوکراین و دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) از جنگجویان این واحد به اتهام جنایات جنگی در اوکراین تحقیق می‌کردند.

واحد صربستان

اعتقاد بر این است که واگنر دارای یک واحد صرب است که حداقل تا آوریل ۲۰۱۶ تحت فرماندهی داوور ساویچیچ، صرب بوسنیایی بود که قبلا به عنوان یکی از اعضای گارد داوطلب صرب جنگ و واحد عملیات ویژه (JSO) در طول جنگ کوزوو (همچنین به عنوان ببرهای آرکان شناخته می‌شود) خدمت می‌کرد.

اسم رمز او در بوسنی «الویس» بود. بنا به گزارش‌ها، ساویچیچ تنها سه روز در منطقه لوهانسک بود که یک نفربر زرهی BTR به سمت ایست بازرسی او شلیک کرد و او را شوکه کرد. پس از این برای معالجه خطوط نبرد را ترک کرد. همچنین گزارش شده است که او در اولین حمله برای تصرف پالمیرا از دولت اسلامی (داعش) در اوایل سال ۲۰۱۶ شرکت داشته است.

یکی از اعضای یگان صرب در ژوئن ۲۰۱۷ در سوریه کشته شد، در حالی که سرویس امنیتی اوکراین در دسامبر ۲۰۱۷ حکم دستگیری شش مزدور صرب را صادر کرد که متعلق به واگنر بودند و در اوکراین می‌جنگیدند، از جمله ساویچیچ. در اوایل فوریه ۲۰۱۸، سرویس امنیتی اوکراین گزارش داد که یکی از اعضای صرب واگنر، که از جانبازان درگیری در سوریه بود، هنگام جنگ در شرق اوکراین کشته شد. در ژانویه ۲۰۲۳، الکساندر ووچیچ، رئیس جمهور صربستان، واگنر را به دلیل استخدام اتباع صرب مورد انتقاد قرار داد و از روسیه خواست که به این عمل پایان دهد و خاطرنشان کرد که طبق قوانین صربستان، شرکت شهروندان صرب در درگیری‌های مسلحانه خارجی غیرقانونی است.

واحد اژدها
گزارش شده است که گروه واگنر دارای یک گروه کوچک از شهروندان نروژی و اسکاندیناویایی است که در میان رده‌های آن ادغام شده اند. این واحد به عنوان «Níðhöggr» نامیده می‌شود، که گاهی اوقات به عنوان Nidhogg نیز شناخته می‌شود، که مربوط به اژدهایی است که در اساطیر شمالی به خوبی شناخته شده است و در تکه‌های مختلف این واحد در گروه واگنر دیده شده است.

پس از فرار از روسیه در ۱۳ ژانویه ۲۰۲۳، گروه کنکورد اظهار داشت که آندری مدودف در گردان نروژی مزدوران واگنر که Nidhogg نام دارد، کار می‌کرد.

روابط با دولت روسیه

در ۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، رئیس جمهور پوتین، در حالی که تحقیقات در مورد هزینه‌های گروه واگنر را اعلام کرد، تأیید کرد که دولت روسیه به طور کامل آن را از بودجه دفاعی و بودجه دولتی تامین می‌کند. تنها از ماه مه ۲۰۲۲ تا مه ۲۰۲۳، دولت روسیه ۸۶.۲۶۲ میلیارد روبل، تقریباً ۱ میلیارد دلار، به این گروه پرداخت کرد. پوتین در گذشته اغلب هرگونه ارتباط بین دولت روسیه و «واگنر» را رد می‌کرد و اصرار داشت که این یک «شرکت نظامی خصوصی» است.

پیش از آن، بسیاری از ناظران روسی و غربی بر این باور بودند که این سازمان در واقع به عنوان یک شرکت نظامی خصوصی وجود ندارد، بلکه در واقع شاخه‌ای پنهان از وزارت دفاع روسیه است که در نهایت به دولت روسیه گزارش می‌دهد. این شرکت پایگاه‌های مشترکی با ارتش روسیه دارد، توسط هواپیماهای نظامی روسیه حمل می‌شود، و از خدمات مراقبت‌های بهداشتی نظامی روسیه استفاده می‌کند.

وضعیت حقوقی شرکت‌های نظامی خصوصی در روسیه مبهم است: از یک سو، قوانین روسیه به صراحت «تشکیل‌های مسلح غیرقانونی و گروه‌های مزدور» را ممنوع می‌کند، اما در عین حال، دولت روسیه بسیاری از مزدورانی را که روس‌ها را به کار می‌گیرند و در روسیه فعالیت می‌کنند، تحت پیگرد قانونی قرار نمی‌دهد.

ویکتور اوزروف یک بار اشاره کرد که این ممنوعیت برای شرکت‌های «ثبت شده در خارج از کشور» اعمال نمی‌شود و در چنین مواردی «روسیه از نظر قانونی مسئول هیچ چیز نیست». این ابهام به عنوان ابزاری تفسیر شد که دولت روسیه را قادر می‌سازد تا به طور انتخابی اجازه عملیات مزدوری مورد نیاز خود را بدهد، در حالی که از ایجاد هرگونه گروه نظامی خصوصی که خطری برای پوتین ایجاد می‌کند و در عین حال انکار قابل قبولی برای اقدامات آن‌ها مدیریت می‌کند، جلوگیری می‌کند

در نتیجه، به نظر می‌رسد تعدادی از شرکت‌های خصوصی نظامی در روسیه فعالیت می‌کردند، و در آوریل ۲۰۱۲، ولادیمیر پوتین، نخست‌وزیر وقت روسیه که در دومای دولتی صحبت می‌کرد، ایده راه‌اندازی یک شرکت خصوصی نظامی در روسیه را تأیید کرد. چندین تحلیلگر نظامی واگنر را به عنوان یک شرکت نظامی «شبه خصوصی» توصیف کردند که به تشکیلات نظامی روسیه مزایای خاصی مانند اطمینان از قابلیت انکار قابل قبول، رازداری عمومی در مورد عملیات نظامی روسیه در خارج از کشور و همچنین در مورد تعداد تلفات ارائه می‌دهد. بنابراین، پیمانکاران واگنر به دلیل‌عدم شناسایی رسمی دولت روسیه به آن‌ها به عنوان «سربازان ارواح» توصیف شده‌اند.

در مارس ۲۰۱۷، رادیو آزادی، این گروه را به عنوان «شکل شبه نظامی شبه قانونی که زیر بال و در بودجه وزارت دفاع وجود دارد» توصیف کرد. در سپتامبر ۲۰۱۷، رئیس سرویس امنیتی اوکراین (SBU) Vasyl Hrytsak گفت که به نظر آن‌ها، این گروه در اصل «ارتش خصوصی پوتین» است. این گروه واگنر همچنین با شرکت امنیتی آمریکایی که قبلاً به نام بلک واتر شناخته می‌شد، مقایسه شده است.

در مصاحبه‌ای در دسامبر ۲۰۱۸، رئیس جمهور روسیه پوتین، در رابطه با فعالیت شرکت خصوصی نظامی واگنر در اوکراین، سوریه و جاهای دیگر گفت که «همه باید در چارچوب قانونی باقی بمانند» و اگر گروه واگنر قانون را نقض می‌کند، دادستان کل روسیه «باید ارزیابی قانونی ارائه کند». اما به گفته پوتین، اگر آن‌ها قوانین روسیه را نقض نمی‌کردند، حق داشتند کار کنند و منافع تجاری خود را در خارج از کشور ترویج کنند. رئیس جمهور همچنین اتهاماتی مبنی بر اینکه یوگنی پریگوژین هدایت فعالیت‌های واگنر بوده را رد کرد.

در سپتامبر ۲۰۲۲ پریگوژین رسماً به تأسیس و مدیریت «گروه واگنر» اعتراف کرد که به عنوان یک گردان شرکت کننده از می‌۲۰۱۴ در طرف روسیه در جنگ در دونباس آغاز شد.

به گفته یک رسانه تحقیقی روسیه «Russkiy Kriminal»، فرماندهی نظامی «واگنر» مستقیماً در اختیار ستاد ارتش روسیه است، طبق گزارشات، منافع «واگنر» در ساختارهای رسمی وزارت دفاع روسیه توسط ژنرال سرگئی سوروویکین نمایندگی می‌شود.

شرکت‌های نظامی خصوصی هنوز در روسیه غیرقانونی هستند، اما با مشارکت سنگین آن‌ها در جنگ اوکراین، با ارجاع توسط وزارت دفاع و دولت روسیه با عنوان چتر «جنگ‌های داوطلب» مشروعیت یافتند.

تحریم های اعمالی

پریگوژین در دسامبر ۲۰۱۶ توسط وزارت خزانه داری ایالات متحده به دلیل دخالت روسیه در درگیری اوکراین، و توسط اتحادیه اروپا (EU) و بریتانیا در اکتبر ۲۰۲۰ به دلیل ارتباط با فعالیت‌های واگنر در لیبی تحریم شد.

وزارت خزانه داری ایالات متحده نیز تحریم‌هایی را علیه گروه واگنر و شخصاً اوتکین در ژوئن ۲۰۱۷ اعمال کرد. تعیین دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه داری ایالات متحده، این شرکت و دمیتری اوتکین را تحت عنوان «تعریفات جدایی طلبان اوکراینی (E. O. ۱۳۶۶۰)» فهرست کرد و از او به عنوان «بنیانگذار و رهبر شرکت خصوصی واگنر» یاد کرد.

تحریم‌های بیشتر علیه گروه واگنر در سپتامبر ۲۰۱۸، و ژوئیه ۲۰۲۰ اعمال شد. در دسامبر ۲۰۲۱، اتحادیه اروپا تحریم‌هایی را علیه گروه واگنر و هشت فرد و سه نهاد مرتبط با آن به‌دلیل ارتکاب «نقض جدی حقوق بشر، از جمله شکنجه و اعدام‌های غیرقانونی یا خودسرانه و قتل‌ها، یا فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده در برخی از کشورهایی که در آن‌ها فعالیت می‌کنند، از جمله لیبی، سوریه، اوکراین (دنباس) و جمهوری آفریقای مرکزی وضع کرد.

پس از حمله نظامی روسیه به اوکراین در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، کانادا، استرالیا، ژاپن، سوئیس و نیوزلند این گروه را تحریم کرده بودند. علاوه بر این، در اواخر ژانویه ۲۰۲۳، ایالات متحده اعلام کرد که این گروه را به عنوان یک «سازمان جنایتکارانه فراملی مهم» معرفی می‌کند، که امکان اعمال تحریم‌های شدیدتر را علیه این گروه فراهم می‌کند.

در اوایل سال ۲۰۲۳، گزارش شد که ایالات متحده در حال همکاری با مصر و امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) برای اعمال فشار بر رهبران نظامی سودان و لیبی برای پایان دادن به روابط خود با گروه واگنر و اخراج آن‌ها از کشورها است. گروه واگنر از متحدان امارات و عربستان سعودی در سودان و لیبی حمایت کرده بود. علاوه بر این، PMCهای واگنر در لیبی عمدتاً توسط امارات متحده عربی تأمین مالی می‌شدند.

عملکرد واگنر

جنگ در اوکراین

این کمپانی خصوصی نظامی در نقاط مختلف جهان فعالیت داشته است. بارزترین و مشهورترین مداخله و فعالیت این گروه به جنگ اوکراین مربوط است. به صورت کلی می توان حضور و فعالیت واگنر در جنگ اوکراین را در دو بعد مورد ارزیابی قرار داد. نخست، استقرار این گروه در برخی مناطق اوکراین و تلاش برای ترور رهبران اوکراینی است و دوم، جذب و استخدام جنگجو از سوی این گروه برای نبرد در راستای منافع روسیه و برای این کشور است. جنگجویان مزدور این گروه عموماً محکومان و زندانیان روسی هستند که به عنوان جنگجوی مزدور استخدام شده اند.

در دسامبر ۲۰۲۲، جان کربی، هماهنگ‌کننده ارتباطات استراتژیک شورای امنیت ملی ایالات متحده، ادعا کرد که این گروه ۵۰۰۰۰ جنگجو در اوکراین دارد که شامل ۱۰۰۰۰ پیمانکار و ۴۰۰۰۰ محکوم بود. برخی دیگر تعداد زندانیان استخدام شده را بیش از ۲۰۰۰۰ نفر می‌دانند که تعداد کل نیروهای این کمپانی نظامی خصوصی حاضر در اوکراین را تشکیل می‌دهد. در سال ۲۰۲۳، روسیه به پیمانکاران واگنر که در حمله به اوکراین شرکت داشتند، وضعیت سربازی جنگی اعطا کرد.

مداخله این گروه در اوکراین از فوریه سال ۲۰۱۴ و در جریان اشغال و الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه آغاز شد. آن‌ها در تصرف کریمه عملکرد بدون خشونت‌آمیزی را نشان دادند و کنترل تأسیسات اوکراین در این شبه جزیره را به دست گرفتند. پس از تسلط بر کریمه، حدود ۳۰۰ مزدور این کمپانی به منطقه دونباس در شرق اوکراین رفتند. منطقه دونباس یک منطقه مورد مناقشه میان نیروهای طرفدار روسیه و دولت اوکراین بود. طبق گزارش‌ها، مزدوران این گروه در سرنگونی هواپیمای Il-76 ژوئن ۲۰۱۴ در فرودگاه بین‌المللی لوهانسک و نبرد دبالتسوه در اوایل سال ۲۰۱۵، که یکی از سنگین‌ترین بمباران‌های توپخانه‌ای در تاریخ معاصر را شامل می‌شد، شرکت داشتند و همچنین صدها مورد نیز گزارش شد.

پس از پایان عملیات‌های رزمی بزرگ به این گروه مزدور مأمویت داده شد تا فرماندهان مخالف طرفداران روسیه را هدف قرار دهند. بر اساس گزارش‌های سرویس امنیت ملی اوکراین و رسانه‌های روس زبان، واگنر در سازماندهی مجدد و خلع سلاح قزاق‌های روسیه و دیگر تشکل‌های نظامی و شبه نظامی نقش مهمی ایفا کرد. عملکرد عمده و غالب آن در جمهوری خود خوانده خلق لوهانسک بود. مقامات این جمهوری طرفدار روسیه اوکراین به انجام قتل‌هایی در این قلمرو متهم می‌کرد در حالی که اعضای یگان فرماندهان این اتهامات را متوجه جمهوری خلق لوهانسک می‌کردند. با فرا رسیدن پاییز ۲۰۱۵ و آغاز دخالت روسیه در جنگ داخلی در سوریه، این گروه مزدور اوکراین را ترک و وارد روسیه شد.

در اواخر نوامبر ۲۰۱۷ جنگ قدرت در جمهوری خودخوانده لوهانسک بین رییس این جمهوری ایگور پلوتنیتسکی و وزیر کشور ایگور کورنت در گرفت. در طول این دوره نا آرامی و بحران مردان مسلحی با لباس‌های بدون آرم و علائم و نشان در مرکز لوهانسک مستقر شدند. برخی از این مردان مسلح نیروهای مزدور واگنر بودند. بر اساس گزارش سرویس امنیت ملی اوکراین، از اکتبر ۲۰۱۸ ده‌ها مزدور در لوهانسک باقی ماندند تا افرادی را که‌زا سوی روسیه نامطلوب شمرده می‌شوند را ترور کنند.

بر اساس برخی گزارش‌ها از جمله روزنامه تایمز، گروه واگنر در اواسط تا اواخر ژانویه ۲۰۲۲ حدود ۴۰۰ مزدور را برای ترور ولودیمیر زلنسکی در اوکراین مستقر کرده بود. این گروه همچنین در این بازه زمانی زمینه تهاجم روسیه به اوکراین را فراهم می‌کرد. همین گزارش می‌افزاید که تا ۳ مارس سه سوء قصد به جان ولودیمیر زلنسکی صورت گرفته که ظاهراً توسط گروه واگنر طراحی شده بود.

در اواخر مارس این انتظار وجود داشت که تعداد واگنرها از ۳۰۰ نفر در ابتدای تهاجم به دست کم ۱۰۰۰ نفر افزایش یابد و آن‌ها در شرق دونباس متمرکز شوند. در اواخر ماه اپریل واگنرها در نبردی که روس‌ها برای تصرف بقیه دونباس آغاز کرد کردند، مشارکت داشتند. نیروهای این گروه مزدور در نبرد پوپاسنا، نبرد اسویتلودارسک، نیرد سیویرودونتسک و نبرد لوسچانک نیز شرکت کردند. در طول تهاجم روسیه به اوکراین این گروه همچنین سربازان ارتش روسیه برای اعزام به خط مقدم را نیز آموزش می‌داد.

از اواخر جولای بود که زندانیان استخدام شده توسط گروه واگنر در جنگ اوکراین شرکت کردند. به این زندانیان بین ۱۰۰ هزار تا ۲۰۰ هزار روبل و همچنین عفو مجازات در ازای شش ماه خدمت یا ۵ میلیون روبل برای بستگان در صورت فوت آن‌ها اختصاص داده شد. در ۵ ژانویه ۲۰۲۳، اولین گروه از ۲۴ زندانی که توسط این گروه مزدور برای جنگ در اوکراین استخدام شده بودند، قراردادهای شش ماهه عفو خود را انجام دادند و با وجود جنایات سابق خود با مورد عفو قرار گرفتن به روسیه بازگشتند.

در اواخر سپتامبر ۲۰۲۲، الکسی ناگین فرمانده ارشد واگنر در جریان نبرد باخموت کشته شد. ناگین پیش از جنگ اوکراین در جنگ دوم چچن و همچنین جنگ روسیه و گرجستان نیز حضور داشت. ناگین پس از مرگ عنوان قهرمان فدراسیون روسیه را دریافت کرد. در ۲۲ دسامبر، جان کربی، هماهنگ کننده ارتباطات استراتژیک شورای امنیت ملی ایالات متحده، ادعا کرد که حدود ۱۰۰۰ جنگجوی واگنر در نبردهای باخموت طی هفته‌های گذشته کشته شدند.

این گزارش مدعی بود از این تعداد حدود ۹۰۰ نفر از محکومانی بودند که به استخدام واگنر درآمده بودند. سربازان اوکراینی و محکومان سابق اسیران جنگی، استفاده از محکومان استخدام شده در باخموت را به عنوان «طعمه» توصیف کردند، زیرا محکومان مسلح ضعیف بوده و آموزش کوتاه مدتی دیده بودند و در حملات امواج انسانی فرستاده می‌شدند تا مواضع اوکراین را در معرض حمله واحدهای با تجربه یا توپخانه قرار دهند.

در اواسط ژانویه ۲۰۲۳، گروه واگنر پس از درگیری‌های سنگین، شهر معدن نمک سولدار را تصرف کرد. در طول نبرد، واگنر نیروهای اوکراینی را در مرکز شهر محاصره کرد. صدها تن از نیروهای روسیه و اوکراین در نبرد سولدار کشته شدند. چند روز بعد، واگنر کلیشچیوکا، در جنوب باخموت را تصرف کرد، پس از آن آن‌ها به پیشروی در غرب شهرک ادامه دادند.

برآورد ایالات متحده در اواسط فوریه ۲۰۲۳، تعداد تلفات واگنر در تهاجم را حدود ۳۰۰۰۰ نفر اعلام کرد که از این تعداد حدود ۹۰۰۰ کشته شدند. ایالات متحده تخمین زد که نیمی از این مرگ و میرها از اواسط دسامبر رخ داده است، و ۹۰ درصد از مبارزان واگنر که از دسامبر کشته شده بودند، از محکومانی بوودند که توسط واگنر استخدام شده بودند. همزمان، وزارت دفاع بریتانیا تخمین زد که محکومان استخدام شده توسط واگنر تا ۵۰ درصد تلفات را تجربه کرده‌اند.

شورش روسیه

در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۳، پریگوژین پس از متهم کردن ارتش روسیه به کشتن نیروهای واگنر، شورش مسلحانه‌ای را آغاز کرد. واحدهای واگنر از اوکراین عقب نشینی کردند و شهر روستوف-آن-دون در روسیه را تصرف کردند. کاروانی از نیروهای واگنر سپس به سمت مسکو حرکت کردند و سعی کردند قبل از اینکه توسط نیروهای منظم وفادار به دولت رهگیری شوند، به پایتخت برسند. این شورش به طور ناگهانی در ۲۴ ژوئن با معامله‌ای که توسط رئیس جمهور بلاروس الکساندر لوکاشنکو میانجی‌گری شد، متوقف شد.

سوریه

مداخله در جنگ داخلی سوریه یکی دیگر از فعالیت‌های گروه واگنر بوده است. حضور واگنرها در سوریه برای اولین بار در اواخر اکتبر ۲۰۱۵ گزارش شد. در این زمان تقریبا یک ماه از شروع مداخله نظامی روسیه در جنگ داخلی این سوریه می‌گذشت و در این زمان گزارش شد که بین ۳ تا ۹ مزدور این گروه در حمله خمپاره‌ای شورشیان به مواضع آن‌ها در استان لاذقیه کشته شدند.

گزارش‌ها حاکی است که با وجود غیرقانونی بودن گروه‌ها و شرکت‌های نظامی در روسیه، گروه واگنر توسط وزارت دفاع روسیه استخدام شده است. وزارت دفاع روسیه گزارش‌های اولیه وال استریت ژورنال در مورد عملیات گروه واگنر در سوریه را رد کرد و آن را «حمله اطلاعاتی» خواند. با این حال، منابع در داخل سرویس امنیتی فدراسیون روسیه و وزارت دفاع به طور غیررسمی اظهار داشتند که واگنر تحت نظارت ستاد کل نیروهای مسلح روسیه بوده است.

مزدوران واگنر به طور مشخص در هر دو حمله پالمیرا در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، و همچنین عملیات ارتش سوریه در مرکز سوریه در تابستان ۲۰۱۷ و نبرد دیرالزور در اواخر سال ۲۰۱۷ شرکت داشتند. آن‌ها در نقش مستشاران خط مقدم، هماهنگ‌کننده آتش و حرکت و کنترل‌کننده‌های هوایی پیشرو بودند که پشتیبانی نزدیک هوایی و «نیروهای شوک» را در کنار ارتش سوریه هدایت می‌کردند.

بر اساس گزارش RBK TV، علاوه بر مبارزه با شبه نظامیان داعش، واگنرها یک واحد ارتش سوریه به نام شکارچیان داعش را آموزش دادند، که همچنین به طور کامل توسط نیروهای ویژه روسیه آموزش داده شده بودند.

در اوایل فوریه ۲۰۱۸، واگنرها در نبردی در شهر خشام در شرق سوریه شرکت کردند که منجر به تلفات سنگین نیروهای دولتی سوریه و گروه واگنر در حملات هوایی و توپخانه‌ای ایالات متحده شد. این حادثه توسط رسانه‌ها به عنوان «اولین درگیری مرگبار بین شهروندان روسیه و ایالات متحده پس از جنگ سرد» عنوان شد.

متعاقباً، گروه واگنر در حمله ارتش سوریه به ریف دمشق علیه غوطه شرقی تحت کنترل شورشیان در شرق دمشق شرکت کرد. کل منطقه غوطه شرقی در ۱۴ آوریل ۲۰۱۸ به تصرف نیروهای دولتی درآمد که عملاً به شورش تقریباً ۷ساله در نزدیکی دمشق پایان داد.

واگنرها همچنین در حمله ارتش سوریه در شمال غرب سوریه که اواسط سال ۲۰۱۹ انجام شد شرکت کردند. از اواخر دسامبر ۲۰۲۱، مزدوران واگنر همچنان در عملیات نظامی علیه هسته‌های داعش در صحرای سوریه شرکت می‌کردند. در ۱۵ مارس ۲۰۲۳، دیده بان حقوق بشر سوریه گفت که ۲۶۶ مزدور در جریان جنگ داخلی در سوریه کشته شدند.

سودان

افسر کهنه کار روسی ایگور استرلکوف در مصاحبه‌ای با The Insider در دسامبر ۲۰۱۷ گفت که مزدوران واگنر در سودان جنوبی و احتمالاً لیبی حضور داشتند. چند روز قبل از انتشار مصاحبه، استرلکوف اعلام کرد که مزدوران واگنر برای اعزام از سوریه به سودان یا سودان جنوبی آماده می‌شوند». این خبر پس از آن اعلام شد که عمر البشیر، رئیس جمهور سودان، به رئیس جمهور روسیه، پوتین گفت که کشورش به حفاظت از «در برابر اقدامات تهاجمی ایالات متحده نیاز دارد.

گزارش‌ها همچنین حاکی است مزدورانی که به سودان اعزام شده بودند با یک نوع مالاریا به روسیه بازگشته‌اند.
ده‌ها مزدور نیز از گروه RSB در اوایل سال ۲۰۱۷ به لیبی فرستاده شدند. آن‌ها به تأسیسات صنعتی در نزدیکی شهر بنغازی، در منطقه‌ای که در اختیار نیروهای وفادار به خلیفه حفتر بود فرستاده شدند تا از عملیات مین‌زدایی حمایت کنند. آن‌ها در فوریه پس از اتمام مأموریت خود، آنجا را ترک کردند.

در اواسط دسامبر ۲۰۱۷، ویدئویی پخش شد که نشان می‌داد مزدوران واگنر به اعضای ارتش سودان آموزش می‌دهند، و بدین ترتیب حضور واگنر در سودان و نه سودان جنوبی تایید شد. به گفته سرگئی سوخانکین، کارشناس همکار در ICPS و همکار بنیاد جیمزتاون، مزدوران برای حمایت نظامی علیه سودان جنوبی و حفاظت از معادن طلا، اورانیوم و الماس به سودان فرستاده شدند. سوخانکین اظهار داشت که حفاظت از معادن «ضروری‌ترین کالا» است و واگنرها برای «تعیین شرایط سودمند برای شرکت‌های روسی» فرستاده شده‌اند.

طبق گزارش‌ها، واگنرها در سودان ۳۰۰ نفر بودند و تحت پوشش «M Invest»، یک شرکت مرتبط با یوگنی پریگوژین، کار می‌کردند. «ام اینوست» قراردادی با وزارت دفاع روسیه برای استفاده از هواپیماهای ترابری واحد پروازی ۲۲۳ نیروی هوایی روسیه امضا کرد و بین آوریل ۲۰۱۸ تا فوریه ۲۰۱۹، دو هواپیمای ۲۲۳ حداقل ۹ پرواز به پایتخت سودان انجام دادند. طبق گفته سرویس امنیتی اوکراین، پیمانکاران واگنر در سودان شامل شهروندان سابق اوکراینی بودند که در کریمه استخدام شده بودند. در سال ۲۰۱۸ اعلام شد که ۵۰۰ مزدور برای آموزش ارتش به منطقه دارفور سودان فرستاده شدند.

در اواخر ژانویه ۲۰۱۹، پس از شروع اعتراضات در سودان در اواسط دسامبر ۲۰۱۸، مطبوعات بریتانیا ادعا کردند که مزدوران به مقامات سودانی برای سرکوب معترضان کمک می‌کنند. در روزهای اول تظاهرات، تظاهرکنندگان و روزنامه‌نگاران گزارش دادند که گروه‌هایی از خارجی‌ها در نزدیکی نقاط تجمع بزرگ تجمع کرده‌اند.

این موضوع توسط وزارت خارجه روسیه رد شد اگرچه این وزارت خانه تایید کرد که پیمانکاران برای آموزش ارتش سودان در سودان هستند. سرویس امنیتی اوکراین تعدادی از مزدوران را نام برد که به گفته آن در سرکوب اعتراضات شرکت داشتند و همچنین دو نفر که طبق گزارش‌ها در درگیری‌ها کشته شدند. بین ۳۰ تا ۴۰ نفر از جمله دو پرسنل امنیتی در جریان اعتراضات کشته شدند و بیش از ۸۰۰ معترض بازداشت شدند. در همین حال، فرانسه مزدوران را به داشتن «حضور قوی و فعال» در رسانه‌های اجتماعی و اینکه آن‌ها «لفاظی قوی ضد فرانسوی» را پیش می‌برند، متهم کرد.

پس از سرنگونی عمر البشیر در کودتای ۱۱ آوریل ۲۰۱۹، روسیه به حمایت از شورای نظامی انتقالی (TMC) که برای اداره سودان تأسیس شده بود، ادامه داد، همزمان شورای نظامی انتقالی نیز موافقت کرد قراردادهای روسیه در دفاع، معدن و انرژی سودان را حفظ کند. این امر همچنین شامل آموزش افسران نظامی سودانی توسط مزدوران بود.

پس از سرنگونی البشیر، عملیات گروه واگنر مبهم‌تر شد. آن‌ها عمدتاً با نیروهای پشتیبانی سریع سودان (RSF) کار می‌کردند. گفته می‌شود واگنر با معاون رئیس شورای نظامی انتقالی و فرمانده نیروهای نیروهای پشتیبانی سریع سودان، ژنرال محمد حمدان داگالو مرتبط است.

در ماه مه ۲۰۱۹، روسیه یک قرارداد نظامی با سودان امضا کرد که از جمله موارد دیگر، ورود کشتی‌های جنگی روسیه به بنادر سودان را تسهیل می‌کرد. پیش‌نویس توافقنامه جدیدی در نوامبر ۲۰۲۰ امضا شد که منجر به ایجاد یک مرکز لجستیک دریایی روسیه و محوطه تعمیرات در سواحل دریای سرخ سودان خواهد شد که میزبان حداکثر ۳۰۰ نفر باشد. انتظار می‌رود این قرارداد به مدت ۲۵ سال باقی بماند، مگر اینکه هر یک از طرفین با تمدید آن مخالفت کنند.

در آوریل ۲۰۲۰، گزارش شد که شرکت مرتبط با واگنر با نام «Meroe Gold» قصد دارد تجهیزات حفاظت شخصی، دارو و سایر تجهیزات را در بحبوحه همه‌گیری ویروس کرونا به سودان ارسال کند. سه ماه بعد، ایالات متحده شرکت «M Invest» و همچنین شرکت تابعه سودانی آن «Meroe Gold» و دو فرد کلیدی در عملیات واگنر در سودان را به دلیل سرکوب معترضان تحریم کرد.

پس از کودتای اکتبر تا نوامبر ۲۰۲۱ سودان، حمایت روسیه از اداره نظامی ایجاد شده در سودان بازتر شد و روابط روسیه و سودان، همراه با فعالیت‌های واگنر، حتی پس از تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، به گسترش خود ادامه داد. گروه واگنر امتیازات معدنی سودآوری به دست آورد. در ۱۶ کیلومتری (۱۰ مایلی) شهر ابیدیا، در منطقه غنی از طلا در شمال شرقی سودان، یک معدن طلا که توسط روسیه اداره می‌شد، راه اندازی شد که گمان می‌رفت مقر گروه واگنر باشد.

بیشتر در شرق، واگنر از تلاش‌های روسیه برای ایجاد پایگاه دریایی در دریای سرخ حمایت کرد. این گروه از منطقه دارفور سودان غربی به عنوان نقطه‌ای برای عملیات خود در سایر کشورهای همسایه، جمهوری آفریقای مرکزی، لیبی و بخش‌هایی از چاد استفاده کرد. زمین‌شناسان شرکت «Meroe Gold» وابسته به واگنر نیز از دارفور بازدید کردند تا پتانسیل اورانیوم آن را ارزیابی کنند.

اواسط آوریل ۲۰۲۳، درگیری‌هایی در سودان بین نیروهای مسلح سودان (SAF) که عموماً به ژنرال عبدالفتاح البرهان وفادار هستند، و نیروهای پشتیبانی سریع به دنبال ژنرال داگالو در سودان رخ داد. متعاقباً، برخی منابع دیپلماتیک سودانی و منطقه‌ای ادعا کردند که گروه واگنر موشک‌های زمین به هوا در اختیار نیروهای پشتیبانی سریع علیه SAF قرار داده است. پریگوژین حمایت از نیروهای پشتیبانی سریع را تکذیب کرد و گفت که این شرکت بیش از دو سال است که در سودان حضور نداشته است. رئیس ارتش سودان، عبدالفتاح البرهان، اظهار داشت که «تاکنون هیچ تاییدی در مورد حمایت گروه واگنر از نیروهای پشتیبانی سریع وجود نداشته است».

جمهوری آفریقای مرکزی

در سال ۲۰۱۸، شرکت نظامی خصوصی روسی (PMC) واگنر پرسنل خود را در جمهوری آفریقای مرکزی مستقر کرد که ظاهراً برای محافظت از معادن پرسود، حمایت از دولت، و محافظت نزدیک از رئیس جمهوراین کشور بود. واگنرها همچنین قرار بود خلاء امنیتی باقی مانده از خروج فرانسه را پر کنند. با این حال، استقرار آن‌ها علیرغم تحریم تسلیحاتی فعال از سال ۲۰۱۳ صورت گرفت.

در ماه مه ۲۰۱۸، گزارش شد که تعداد مزدوران واگنر در این کشور ۱۴۰۰ نفر بود، در حالی که شرکت نظامی خصوصی دیگر روسی به نام Patriot مسئولیت محافظت از افراد VIP را بر عهده داشت. حضور واگنر در این کشور بحث برانگیز بوده است و برخی آن‌ها را به نقض حقوق بشر و تشدید درگیری متهم می‌کنند. دولت روسیه هرگونه دخالت را رد کرده و گفته است که شرکت‌های نظامی خصوصی به تنهایی کار می‌کنند.

ماداگاسکار

مزدوران واگنر در آوریل ۲۰۱۸ وارد ماداگاسکار شدند تا از مشاوران سیاسی محافظت کنند که توسط یوگنی پریگوژین برای همراهی کمپین ریاست جمهوری رئیس جمهور وقت هری راجائوناریمپیانینا برای انتخابات آتی استخدام شده بودند. هری راجائوناریمامپیانینا در تلاش برای انتخاب مجدد شکست خورد و در دور اول رای گیری سوم شد، اگرچه گفته شد که مشاوران پریگوژین در ماه‌های قبل از انتخابات با چندین نامزد دیگر نیز کار کرده بودند. در آستانه پایان مبارزات انتخاباتی، استراتژیست‌ها به برنده نهایی انتخابات، آندری راجولینا، که توسط ایالات متحده و چین نیز حمایت می‌شد، کمک کردند.

یکی از آخرین اقدامات دولت هری راجائوناریمامپیانینا، تسهیل در اختیار گرفتن یک شرکت روسی بر تولید کننده ملی کرومیت ماداگاسکار «Kraoma» بود و گزارش شد که مزدوران واگنر از اکتبر ۲۰۱۸ از معادن کروم محافظت می‌کردند.

در میان مشاوران نامزدهای مختلف ریاست جمهوری، کنستانتین پیکالوف نیز بود، که در ابتدا به عنوان رئیس امنیت مبارزات انتخاباتی به کشیش میلهول نامزد کلیسای آخرالزمان ماداگاسکار منصوب شد. با این حال، هنگامی که مشخص شد آندری راجولینا گزینه مورد علاقه برای پیروزی در انتخابات است، پیکالوف به عنوان محافظ راجولینا منتقل شد.

لیبی

حضور این گروه در لیبی برای اولین بار در اکتبر ۲۰۱۸ گزارش شد، زمانی که روزنامه سان ادعا کرد که پایگاه‌های نظامی روسیه در بنغازی و طبرق برای حمایت از فیلد مارشال خلیفه حفتر، که رهبری ارتش ملی لیبی (LNA) را بر عهده دارد، ایجاد شده است. گفته می‌شود که این گروه به نیروهای حفتر آموزش و پشتیبانی می‌دهد و موشک‌های روسی و سامانه‌های SAM نیز در لیبی مستقر می‌شوند.

دولت روسیه این گزارش را رد کرد، اما تلویزیون RBK استقرار نظامی روسیه در لیبی را تایید کرد. به گفته یک منبع دولتی بریتانیا، در اوایل مارس ۲۰۱۹، حدود ۳۰۰ نیروی واگنر در بنغازی بودند و از حفتر حمایت می‌کردند. ارتش ملی لیبی پیشرفت‌های زیادی در جنوب کشور داشت و چند شهرک را متوالی به تصرف درآورد، از جمله شهر سبها و بزرگترین میدان نفتی لیبی. پس از مبارزات جنوب، ارتش ملی لیبی حمله‌ای را علیه پایتخت تحت کنترل دولت وفاق ملی (GNA) آغاز کرد، اما حمله طی دو هفته در حومه شهر به دلیل مقاومت شدید متوقف شد.

گزارش‌ها حاکی از آن بود که مزدوران روسی از گروه واگنر در کنار نیروهای حفتر می‌جنگیدند، پشتیبانی توپخانه‌ای را ارائه می‌کردند، از تک‌تیرانداز استفاده می‌کردند، و مین‌گذاری می‌کردند و بمب‌های دست‌ساز را نیز می‌ساختند. همچنین گفته می‌شود که آن‌ها به گلوله‌های هویتزر هدایت‌شونده لیزری مجهز شده‌اند و از مهمات نقطه توخالی در مغایرت با قوانین جنگ استفاده می‌کنند.

یک ستاد واگنر در بیمارستانی در شهر اسبیا ایجاد شد، جایی که گفته شد واگنرها خانواده مردی را که به اشتباه به پیمانکاران برخورد کرده بود، بازداشت و تیرباران کردند. برخی گزارش‌ها نیز مدعی شدند که دو روس که در اوایل ژوئیه توسط نیروهای آن‌ها دستگیر شدند، توسط گروه واگنر به کار گرفته شدند و در «تأمین ملاقات» با سیف الاسلام قذافی شرکت داشتند.

به گفته چندین مقام غربی، در اواسط نوامبر، تعداد مزدوران واگنر در لیبی به ۱۴۰۰ نفر رسیده بود. کنگره ایالات متحده در حال آماده‌سازی تحریم‌های دو حزبی علیه مزدوران در لیبی بود و یک پهپاد نظامی آمریکا بر فراز طرابلس سرنگون شد. ایالات متحده مدعی شد که این پهپاد توسط پدافند هوایی روسیه که توسط شرکت‌های خصوصی روسیه یا ارتش ملی لیبی اداره می‌شود، سرنگون شده است.

تخمین زده می‌شود که ۲۵ پرسنل نظامی واگنر در حمله هواپیمای بدون سرنشین در سپتامبر ۲۰۲۰ کشته شدند، اگرچه دولت روسیه هرگونه دخالت در این حمله را رد کرد. دولت وفاق ملی در نهایت طرابلس را در ژوئن ۲۰۲۰ بازپس گرفت که منجر به توافق آتش بس در اکتبر ۲۰۲۰ شد.

در ۳۱ مه ۲۰۲۲، دیده بان حقوق بشر اعلام کرد که اطلاعات آژانس‌های لیبیایی و گروه‌های مین زدایی، گروه واگنر را به استفاده از مین‌های ممنوعه و تله‌های انفجاری در لیبی مرتبط می‌کند. این مین‌ها دست کم سه مین روب لیبیایی را قبل از شناسایی مکان مین‌ها کشتند.

ونزوئلا

در اواخر ژانویه ۲۰۱۹، رویترز گزارش داد که مزدوران واگنر در جریان بحران ریاست جمهوری وارد ونزوئلا شده‌اند. آن‌ها برای تامین امنیت رئیس جمهور نیکلاس مادورو، که به عنوان بخشی از بحران اجتماعی-اقتصادی و سیاسی که از سال ۲۰۱۰ ونزوئلا را در برگرفته بود، با اعتراضات مخالفان روبرو بود، فرستاده شدند.

رهبر یک بخش محلی از یک گروه شبه نظامی از قزاق‌ها با ارتباط با مزدوران گزارش داد که حدود ۴۰۰ پیمانکار ممکن است در آن نقطه در ونزوئلا بوده باشند. گفته شد که مزدوران با دو هواپیمای چارتر به هاوانا، کوبا پرواز کردند، از آنجا به پروازهای تجاری عادی به ونزوئلا منتقل شدند.

یک منبع ناشناس روسی نزدیک به گروه واگنر اظهار داشت که گروه دیگری از واگنرها پیش از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۸ وارد شده بودند. قبل از شعله‌ور شدن اعتراضات در سال ۲۰۱۹، مزدوران در ونزوئلا بودند تا بیشتر امنیت منافع تجاری روسیه مانند شرکت انرژی روسی روس نفت را تامین کنند. آن‌ها در آموزش شبه نظامیان ملی ونزوئلا و شبه نظامیان طرفدار مادورو در سال ۲۰۱۸ کمک کردند. سفیر روسیه در ونزوئلا، ولادیمیر زائمسکی، گزارش وجود واگنر در ونزوئلا را تکذیب کرد.

موزامبیک

در اوایل آگوست ۲۰۱۹، گروه واگنر قراردادی با دولت موزامبیک بر روی دو شرکت نظامی خصوصی دیگر، OAM و Black Hawk، با ارائه خدمات خود برای هزینه‌های کمتر دریافت کرد. در پایان آن ماه، دولت موزامبیک قانونی را تصویب کرد که در آن موافقت نامه از آوریل ۲۰۱۸ در مورد ورود کشتی‌های نظامی روسیه به بنادر ملی تصویب شد.

در ۱۳ سپتامبر ۱۶۰ مزدور از گروه واگنر با یک هواپیمای باری An-124 روسی وارد این کشور شدند. آن‌ها برای ارائه کمک‌های فنی و تاکتیکی به نیروهای مسلح دفاع موزامبیک (FADM) و در سه پادگان نظامی نامپولا، ماکویا و موئدا در استان‌های شمالی مستقر شدند.

در ۲۵ سپتامبر، دومین هواپیمای باری روسی در استان نامپولا فرود آمد و تسلیحات و مهمات با کالیبر بزرگ متعلق به گروه واگنر را تخلیه کرد، که سپس به استان کابو دلگادو منتقل شد، جایی که شورشیان اسلامگرا از ۵ اکتبر ۲۰۱۷ در آنجا بودند. حداقل یکی از دو هواپیمای باری متعلق به یگان پرواز ۲۲۴ نیروی هوایی روسیه بود. به طور کلی، ۲۰۰ مزدور، از جمله نیروهای زبده، سه هلیکوپتر تهاجمی و خدمه وارد موزامبیک شدند تا در کابو دلگادو آموزش و پشتیبانی رزمی ارائه دهند، جایی که ستیزه جویان اسلامگرا روستاها را سوزانده بودند، سرها را بریده و صدها نفر را آواره کرده بودند.

از ۵ اکتبر، ارتش موزامبیک چندین عملیات موفقیت‌آمیز را با همکاری مزدوران علیه شورشیان در امتداد مرز با تانزانیا انجام داد. در آغاز عملیات، یک فرمانده واحد مزدور با علامت تماس «گرانیت» کشته شد و دو مزدور دیگر در اثر کمین آن‌ها زخمی شدند. در طول این عملیات، ارتش و مزدوران پایگاه‌های شورشیان را در دو منطقه بمباران کردند و آن‌ها را به داخل جنگل فراری دادند.

در این زمان شورشیان به دو پایگاه حمله کردند که در جریان آن بیش از ۳۵ شورشی و سه مزدور کشته شدند. در همین حال، در ۸ اکتبر، یک کشتی روسی با کمی بیش از ۱۷ کانتینر از انواع مختلف سلاح، به ویژه مواد منفجره، وارد بندر ناکالا شد که به میدان جنگ منتقل شد. روسیه وجود نیروهای نظامی در موزامبیک را از طرف خودش رد کرد.

پس از ورود واگنرها، داعش نیروهای جهادی را در موزامبیک تقویت کرد که منجر به افزایش تعداد حملات شبه نظامیان شد. در ۱۰ و ۲۷ اکتبر، دو کمین رخ داد که طی آن ۷ مزدور کشته شدند. در طول کمین در پایان اکتبر، علاوه بر پنج مزدور، ۲۰ سرباز موزامبیک نیز جان خود را از دست دادند،

هنگامی که ستیزه جویان اسلامی در هنگام ورود کاروان نظامی FADM در جاده سنگر ایجاد کردند. چهار نفر از پنج مزدور به ضرب گلوله کشته شدند و سپس سرشان بریده شد. سه خودرو در این حمله سوختند. بگزارش شده است رخی از کشته شدگان در طول جنگ در موزامبیک در نتیجه یک حادثه «آتش خودی» بوده است.

در دسامبر ۲۰۱۸، سرویس امنیتی اوکراین گزارش داد که ساختار چتر واگنر در جمهوری آفریقای مرکزی یک شرکت تجاری وابسته به سرویس امنیتی یوگنی پریگوژین – M-Finance LLC از سنت پترزبورگ است که زمینه‌های اصلی فعالیت آن استخراج سنگ‌های قیمتی و خصوصی است. به گفته سرویس امنیتی اوکراین خدمات امنیتی برخی از مزدوران مستقیماً با هواپیمای شخصی پریگوژین به آفریقا منتقل شدند. پریگوژین از متحدان نزدیک ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه است و توسط دولت ایالات متحده به دلیل دخالت در انتخابات و سایر فعالیت‌های بدخواهانه تحریم شده است.

تا سال ۲۰۲۱، وضعیت در جمهوری آفریقای مرکزی بیشتر بدتر شد که با حمله شورشیان و تصرف چهارمین شهر بزرگ کشور همراه بود. در پاسخ، روسیه ۳۰۰ مربی نظامی دیگر را برای آموزش نیروهای دولتی و پشتیبانی به کشور فرستاد. حضور واگنر و سایر شرکت‌های نظامی خصوصی روسی در جمهوری آفریقای مرکزی نگرانی‌هایی را در مورد نفوذ فزاینده روسیه در آفریقا و تمایل این کشور برای زیر پا گذاشتن قوانین بین المللی ایجاد کرده است.

در اواسط نوامبر، دو منبع نظامی موزامبیک با تشریح تنش‌های فزاینده بین واگنر و FADM پس از چند عملیات نظامی شکست خورده، گفت که گشت‌های مشترک تقریبا متوقف شده است. تحلیلگران، مزدوران و کارشناسان امنیتی، از جمله روسای OAM و بلک هاوک، که در جنوب صحرای آفریقا فعالیت می‌کنند، بر این عقیده بودند که واگنر در موزامبیک در حال مبارزه بود، زیرا آن‌ها در تئاتری فعالیت می‌کردند که در آن تخصص زیادی نداشتند.

به گفته جان گارتنر، رئیس OAM و یک سرباز سابق رودزیایی، گروه واگنر در موزامبیک «خارج از عمق» بود. در همان زمان، دولف دورفلینگ، بنیانگذار بلک هاوک و سرهنگ سابق آفریقای جنوبی، گفت که منابع به آن‌ها گفته‌اند که گروه واگنر جستجو برای تخصص نظامی محلی را آغاز کرده است.

در اواخر همان ماه، گزارش شد که ۲۰۰ مزدور از موزامبیک، به دنبال کشته شدن جنگجویانشان، عقب نشینی کرده‌اند. با این حال، تا پایان نوامبر، جنگنده‌ها و تجهیزات روسی همچنان در شهر بندری پمبا حضور داشتند و همچنین در شهر ساحلی موسیمبوآ دا پریا مستقر بودند. واگنرها نیز برای سازماندهی مجدد به ناکالا عقب نشینی کرده بودند.

در اوایل سال ۲۰۲۰، تعداد حملات در کابو دلگادو افزایش یافت و ۲۸ مورد در طول ژانویه و اوایل فوریه انجام شد. خشونت به ۹ ولسوالی از ۱۶ ولسوالی این ولایت سرایت کرد. این حملات شامل سر بریدن، آدم ربایی دسته جمعی و سوزاندن روستاها بود. بیشتر حملات توسط ستیزه جویان انجام شد، اما برخی نیز توسط راهزنانصورت گرفت. در ۲۳ مارس، ستیزه جویان شهر کلیدی Mocimboa de Praia در Cabo Delgado را تصرف کردند. دو هفته بعد، شورشیان حملاتی را علیه نیم دوجین روستای این ولایت آغاز کردند.

در ۸ آوریل، ارتش حملات هلیکوپتری را علیه پایگاه‌های شبه نظامیان در دو منطقه آغاز کرد. روزنامه نگار جوزف هانلون عکسی را منتشر کرد که یکی از هلیکوپترهای جنگنده را نشان می‌داد که در این حمله شرکت داشت و گفت که سرنشینان آن از مزدوران واگنر بودند. با این حال، دو منبع دیگر به نقل از دیلی ماوریک بیان کردند که پیمانکاران متعلق به شرکت نظامی خصوصی آفریقای جنوبی Dyck Advisory Group (DAG) هستند و گروه واگنر در ماه مارس از موزامبیک خارج شده است.

در سپتامبر ۲۰۲۲، Daily Beast با بازماندگان و شاهدان قتل عام دیگری که توسط گروه واگنر در دهکده Bèzèrè در دسامبر ۲۰۲۱ انجام شده بود، مصاحبه کرد، که شامل شکنجه، کشتن و شکافتن تعدادی از زنان، از جمله زنان باردار بود.

در اواسط ژانویه ۲۰۲۳، گروه واگنر تلفات نسبتاً سنگینی را متحمل شد زیرا یک حمله نظامی جدید دولتی در نزدیکی مرز جمهوری آفریقای مرکزی با کامرون و چاد آغاز شد. درگیری‌ها در نزدیکی مرز با سودان نیز درگرفت. شورشیان ادعا کردند که بین ۷ تا ۱۷ عضو واگنر در میان ده‌ها تلفات بوده است. یک منبع نظامی جمهوری آفریقای مرکزی نیز تایید کرد که هفت پیمانکار واگنر در یک کمین کشته شدند.

بر اساس تحقیق و گزارش مشترک همکاری‌های تحقیقاتی اروپا (EIC) در سال ۲۰۲۲ از سازمان فرانسوی All Eyes on Wagner و مرکز پرونده مستقر در بریتانیا، گروه واگنر از سال ۲۰۱۹ شرکت تجارت الماس Diamville را در جمهوری آفریقای مرکزی کنترل می‌کند.

مالی

در اواسط سپتامبر ۲۰۲۱، به گفته منابع دیپلماتیک و امنیتی، توافقی در آستانه نهایی شدن بود که به گروه واگنر اجازه می‌داد در مالی فعالیت کند. بر اساس منابع متناقض، حداقل ۱۰۰۰ عضو یا کمتر در مالی که از سال ۲۰۱۲ شاهد جنگ داخلی بوده است، مستقر خواهند شد و به گروه واگنر ماهانه حدود ۶ میلیارد فرانک برای آموزش ارتش مالی و ارائه حفاظت پرداخت می‌شود.

برای مقامات دولتی فرانسه که قبلاً مالی را به عنوان یک مستعمره اداره می‌کردند، تلاش‌های دیپلماتیک برای جلوگیری از اجرای این توافق بسیار مهم بوده است. از اواخر ماه مه ۲۰۲۱، مالی توسط یک حکومت نظامی که پس از یک کودتا به قدرت رسید، اداره می‌شود.

بریتانیا، اتحادیه اروپا و ساحل عاج نیز به مالی هشدار دادند که در توافق با گروه واگنر شرکت نکند. با این حال، در ۳۰ سپتامبر، مالی یک محموله از چهار هلیکوپتر Mil Mi-17 و همچنین تسلیحات و مهمات را به عنوان بخشی از قراردادی که در دسامبر ۲۰۲۰ به توافق رسید، دریافت کرد. این محموله توسط وزیر دفاع مالی دریافت شد که روسیه را به عنوان یک «کشور دوستی که مالی همیشه با آن شراکت بسیار پرباری داشته است» معرفی می‌کند.

در اواخر دسامبر، فرانسه بیانیه مشترکی را منتشر کرد که همچنین توسط بریتانیا، آلمان، کانادا و ۱۱ دولت اروپایی دیگر امضا شد مبنی بر اینکه آن‌ها شاهد اعزام گروه واگنر به مالی با حمایت روسیه بوده‌اند و آن‌ها این اقدام را محکوم کردند. مالی این استقرار را تکذیب کرد و از منابع مستقل درخواست اثبات کرد، اما اذعان کرد که «مربیان روسی» به عنوان بخشی از تقویت نیروهای نظامی و امنیتی در این کشور حضور دارند و «تنها در شراکت دولت به دولت با فدراسیون روسیه به عنوان یک شریک تاریخی مشارکت داشته است».

منابع دولتی فرانسه اظهار داشتند که ادعای استقرار واگنر بر اساس عواملی است که شامل توسعه یک پایگاه نظامی جدید در نزدیکی فرودگاه باماکو و همچنین »الگوهای پروازی مشکوک» می‌شود.

در ماه بعد، مقامات ارتش مالی تأیید کردند که حدود ۴۰۰ مستشار نظامی روسی به کشور رسیده و در چندین بخش از مالی حضور داشتند. چندین مقام، از جمله یک مقام غربی، اعلام کردند که «مزدوران» روسی در مالی مستقر شده‌اند، اما یک منبع نظامی مالی این موضوع را رد کرد.

با این حال، یکی از مقامات مرکزی مالی، اظهار داشت که هم مشاوران روسی و هم مزدوران در این کشور حضور داشتند و همه پیمانکاران اتباع روسیه نبودند. به گفته یک مقام نظامی فرانسوی، بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ مزدور به همراه مربیان روسی که تجهیزات تهیه می‌کردند، در بخش مرکزی کشور حضور داشتند. عکس‌هایی از مزدوران در شهر سگو از اواخر دسامبر ۲۰۲۱ منتشر شد که بنا بر گزارش ها، ۲۰۰ پیمانکار واگنر مستقر بودند. گزارش شد که در آغاز ژانویه ۲۰۲۲، درگیری در جنوب موپتی بین پیمانکاران و جهادگران یک مزدور کشته شد.

در اواسط ژانویه ۲۰۲۲، مزدوران واگنر در یک پایگاه نظامی سابق فرانسه در تیمبوکتو، در شمال مالی مستقر شدند. متعاقباً، ارتش ایالات متحده نیز حضور گروه واگنر در مالی را تأیید کرد. در اوایل اپریل ۲۰۲۲، حدود ۲۰۰ سرباز مالی و ۹ افسر پلیس در روسیه آموزش می‌دیدند.

در ۵ اپریل ۲۰۲۲، دیده بان حقوق بشر گزارشی را منتشر کرد که در آن سربازان مالی و مزدوران روسی متهم به اعدام حدود ۳۰۰ غیرنظامی بین ۲۷ تا ۳۱ مارس، طی یک عملیات نظامی در مورا، در منطقه موپتی، معروف به کانون ستیزه جویان اسلامی، شدند. به گفته ارتش مالی، بیش از ۲۰۰ ستیزه جو در این عملیات کشته شدند که طبق گزارش‌ها بیش از ۱۰۰ روس در آن شرکت داشتند.

به گزارش Human، در آغاز عملیات در ۲۷ مارس، هلیکوپترهای نظامی مالی در نزدیکی بازار شهر فرود آمدند، پس از آن سربازان مستقر شدند و به گروهی متشکل از ۳۰ فعال نزدیک شدند و آن‌ها به سمت آن‌ها شلیک کردند و حداقل دو «سرباز سفید پوست» را کشتند.

در ۱۹ آوریل ۲۰۲۲، اولین مرگ رسمی تایید شده یک مستشار نظامی روسی، که گفته می‌شود یکی از اعضای واگنر بود، زمانی رخ داد که یک گشت نظامی با بمب کنار جاده‌ای در نزدیکی شهر هومبوری برخورد کرد.

در ۲۲ اپریل ۲۰۲۲، سه روز پس از اینکه ارتش فرانسه پایگاه نظامی گوسی را به نیروهای مالی تحویل داد، فرانسه مدعی شد که مزدوران گروه واگنر ده‌ها جسد را به زودی پس از عقب نشینی در یک گور دسته جمعی در چند کیلومتری شرق پایگاه دفن کرده‌اند. ارتش فرانسه تصاویر ویدئویی منتشر کرد که به نظر می‌رسید ۱۰ سرباز سفیدپوست را نشان می‌دهد که اجساد را با ماسه می‌پوشانند، دو روز پس از اینکه یک حسگر ۱۲ نفر از افراد قفقازی را مشاهده کرد که به احتمال زیاد متعلق به گروه واگنر هستند و سربازان مالیایی که برای تخلیه تجهیزات به محل دفن می‌رسند.

در ۲۵ آوریل ۲۰۲۲، سازمان جهادی JNIM وابسته به القاعده ادعا کرد که تعدادی از اعضای گروه واگنر را در ابتدای ماه در منطقه مرکزی سگو دستگیر کرده است.

در اواخر ژوئن ۲۰۲۲، اتهاماتی علیه گروه واگنر مطرح شد مبنی بر اینکه مزدوران در حال غارت شهرها و دستگیری بی‌رویه مردم در منطقه شمالی تومبوکتو با ارتش مالی هستند و غیرنظامیان را مجبور به فرار به موریتانی می‌کنند.